Hep yarınlara ertelenen iyilikler, tövbeler, özürler, gönül almalar… Yetmediğini söylediğimiz zaman içerisinde salih amellere de vaktimiz olmadı. “Artık kısmetse yarına….” deyip erteledik hep. “Ya yarını görmek kısmet olmazsa?” diyemedik bir türlü???